Drie dagen voor de finish van haar tocht om de wereld brengt zeilster Laura Dekker vandaag een verklaring uit waarin ze fel uithaalt naar de overheidsinstanties die haar reis wilden dwarsbomen. Ze schrijft dat haar behandeling door Raad voor de Kinderbescherming en Bureau Jeugdzorg een ‘nachtmerrie’ was, die haar nog steeds achtervolgt. Daardoor denkt ze er sterk over ‘niet meer naar Nederland terug te gaan’.
Laura Dekker geeft nu ze haar prestatie heeft geleverd, haar visie op wat ze heeft meegemaakt voor haar vertrek: “De kinderbescherming eiste een uithuisplaatsing voor mij en dan ook nog in een gesloten inrichting! Vijf rechtszaken met steeds dezelfde eis. En ik wilde alleen maar zeilen.
Die vreselijke eis is gelukkig nooit ingewilligd door de rechter. Maar in dat jaar van de rechtszaken heeft de dreiging van opsluiting wel elf maanden boven mijn hoofd gehangen. Ook waren er tijdens deze periode erg intimiderende gesprekken met medewerkers van de Kinderbescherming en Jeugdzorg. Alles bij elkaar een anstige en traumatische ervaring. Deze verschrikkelijke herinneringen beleef ik nog vaak. Ze duren meestal uren en ik krijg me er niet uit. Dat doet pijn. Ik ben bang dat de nachtmerries me waarschijnlijk mijn hele leven zullen blijven achtervolgen.”
“Ik wil Nederland zeker niet de grond instampen, ik heb ervaren dat er ook veel goede mensen zijn. Maar ik voel dat het heel moeilijk voor me wordt om daar terug te keren. Daarom heb ik Sint-Maarten gekozen als einddoel van mijn solo zeilreis. Sorry, voor alle Nederlandse fans, wat zou het een feest zijn geweest als ik Hoek van Holland of IJmuiden was binnengelopen. Wie weet, komt het er ooit nog van.” (De Volkskrant, Blog Laura Dekker)
