Wie eenmaal geproefd heeft van zeezeilen, is verloren. Drie zeemannen aan het woord. ‘Ik geniet van alles wat ik onderweg zie, ruik en voel.’
‘Deze zomer zeil ik met mijn vrouw, dochter (16) en zoon (14) vijf weken in Bretagne. We vertrekken vanuit Makkum naar Lorient en varen dan door naar La Trinité-sur-Mer, het Franse mekka van het zeilen. Door de talloze eilandjes en de aanwezigheid van eb en vloed is het er ruiger dan de aangeharkte Middellandse Zee, die vol luxe jachten ligt. Ik kan me verheugen op het op elkaar aangewezen zijn. Zelfs mijn zoon, niet de allergrootste prater, begint dan te ouwehoeren. Er is veel lummeltijd aan boord; zwemmen, lezen, muziek luisteren. Mijn vrouw, Susanne, navigeert, ik ben er voor de zeiltechnische handelingen. Ze zegt vaak: “Zonder jou kom ik de haven niet uit en zonder mij kom je de haven niet in.” Dat is geen grap.’ (FD.persoonlijk)
