Amsterdam, Lauwersoog – Twee toevallige verhalen over mannen voor wie varen, het water en de zee hun natuurlijk milieu waren geworden. En er zo door gevormd waren, dat het wat ‘bijzondere eenden’ werden. Maar wel éénlingen die erbij hoorden, en die na hun overlijden een leegte blijken te veroorzaken. Een leegte van twee mooi beschreven levens in twee kranten.
Lauwersoog – Al at hij zelf niet graag vis, Bé Wierenga was visser in hart en nieren. En hij kende het Wad als geen ander. Het was zijn leven en zijn dood. Bé Wierenga was de koning van de Lauwers – het oostelijk deel van het wad. Maar toen de koningin hem tijdens een bezoek aan Noordpolderzijl de hand wilde drukken, zat hij in de machinekamer. (‘Bé Wierenga (1955-2019), koning van de Lauwers vond zeemansgraf’ – Peter de Waard in de Volkskrant)
Amsterdam – Op een zelfgebouwd schip zeilde Leo van Hooft in de jaren tachtig met vrouw en zoon om de wereld. Hij trotseerde piraten, stormen op de oceaan en genoot van ongerepte landen. Terug in Nederland kostte het tijd om te aarden. ‘Leo van Hooft (1943-2019) trotseerde piraten en stormen op de oceaan’ – Marlies Kieft in Trouw)
