In en rond Maassluis wordt druk geoefend met de nieuwe historische trekschuit. Twee eeuwen lang waren trekschuiten de meest luxe vorm van vervoer. De scheepjes hadden bankjes en een opbouw met ramen waardoor de reiziger droog bleef en toch iets meekreeg van de omgeving. Bovendien had ons land een fijnmazig web van vaarten en kanalen. De schuiten hadden geen zeil en uiteraard ook geen motor. Met de korte mast werd de jaaglijn boven het riet gehouden en op het jaagpad liep een ploegje jagers of soms een paard. Paarden moeten wel speciaal opgeleid zijn voor het trekken van schepen. Het eerste wat een werkpaard leert is zijn kracht te beheersen. Dus niet trekken als een koets nog op de rem staat of als een ploeg achter een grote steen blijft haken. De dieren zijn sterk genoeg om alles te slopen. Om een schuit in beweging te krijgen is trekkracht nodig aan een lijn die in eerste instantie niet meegeeft. Het paard schrikt en houdt subiet in, zo het hem of haar geleerd is. ‘Hejaa, vooruit!’, klinkt het dan natuurlijk en het dier zet weer kracht op het tuig om opnieuw in te houden. Een ervaren jaagpaard kent het klappen van de zweep en weet een schip rustig op gang te krijgen.
De Maassluisse historische trekschuit ging half mei te water. Op 11 september zal het schip worden gedoopt en er zijn plannen om weer volgens een vaste dienstregeling te gaan varen, met jaagpaard. We zijn benieuwd of het ros in de tussentijd de fijne kneepjes van het jaagwerk onder de knie heeft.
Foto: https://historischewerf.nl
